تاریخچه نژاد پکینیز
زیست گاه اصلی سگ های این نژاد، کشور چین است. قدمت پکینیزها به ۴۰۰۰ سال قبل از میلاد بر می گردد. در آن زمان سگ های این نژاد در خانواده های سلطنتی پکن، زندگی می کردند و جایگاه ویژه ای در این خانواده ها داشتند. در بعضی از منابع ذکر شده که قدمت آن ها ۲۰۰۰ سال قبل از میلاد است و این اختلاف نظر در میان منابع اطلاعاتی مختلف دیده می شود.
در هر صورت پیکینیز یکی از قدیمی ترین نژادهای سگ در کل جهان است. چینی ها اعتقاد دارند که نام این سگ برگرفته از نام پکن (پایتخت کشور چین) است. در آن زمان چینی ها سگ های این نژاد را متعلق به کشور خود می دانستند و حتی اجازه ی خروج از قصر را به آن ها نمی دادند.
بدین ترتیب تا سال ۱۸۶۰ پیکینز تنها در کشور چین یافت می شد. آن ها مراقبت ویژه ای از سگ های این نژاد انجام می دادند و می توان گفت این سگ ها را در کشور خود حبس کرده بودند.
در آن زمان هنگامی که انگلیسی ها به پکن حمله کردند و در قصر امپراطوری چینی ها ۵ سگ پکینیز یافنتند که آن ها را به عنوان غنائم جنگی با خود به انگلیس آوردند.
در سال ۱۸۹۴ برای اولین بار، نخستین سگ پکینیز در نمایشگاه بریتانیا، مشاهده شد و در سال ۱۹۰۴ باشگاه سگ نژاد پیکینیز شکل گرفت. همان طور که انتظار می رفت، پس از زمان کوتاهی پیکینیز در کل دنیا شهرت پیدا کرد و طرفداران بسیار زیادی را به خود جذب کرد.
در سال ۱۹۰۶ اولین سگ این نژاد در باشگاه حیوانات آمریکا ثبت شد و در ۱۹۰۹ باشگاه مخصوص سگ های پیکینیز در آمریکا تاسیس شد.
ویژگی های ظاهری
پیکینیز سگ کوچک و عروسکی است که موهای بلندی دارد. ظاهر سگ نر و ماده در این نژاد تفاوت چندانی ندارد. اندازه ی قد آن ها بین ۱۵ تا ۲۳ سانتی متر است و وزنی در حدود ۳ تا ۶ کیلوگرم دارند.
این سگ ها در رنگ های مختلفی از جمله حنایی، کرم، خاکستری، سرخ، سفید و سیاه دیده می شوند. آن ها پوششی نرم و ابریشمی دارند که رشد خوبی هم دارد. موهای اطراف گردن این نژاد شبیه به یال رشد می کند.
